Исрофе, ки дар масоили иқтисодӣ-иҷтимоӣ бештар мавриди амал қарор дорад, мӯҷиби заиф гардидани захираи молӣ ва дунболаш фақр ва нотавонӣ дорад. Бинобар ин, пешгирии ҳамин гуна исроф ҳам вазифаи фардӣ-инсонӣ ва ҳам аҳкоми илоҳӣ аст ва барои риояи он савоб ва барои таҷовузи ҳудуди он ҷазо ваъда карда шудааст.
Пешрафти дӯстро пешрафти хеш донистан ва дар рафъи мушкили дӯст саҳм гирифтан ойини деринаи тамаддуни форсии тоҷикист. Аммо мушкил ин аст, ки дар ин дунёи ҳар замон тағйирёбанда ва хеле ҳассос баъзан дӯстон фаъолиятҳое зоҳир мекунанд, ки ҳатто душманони умумиро ба ҳайрат мегузоранд.
Чанд муддат аст, аъзо ва пайравони ташкилоти террористӣ-экстремистии ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон пинҳонӣ дар кишварҳои хориҷа нақшаи бедодгариву бесарусониҳоро дар Тоҷикистон тарҳрезӣ карда, дар сомонаҳои бесомонашон мунтазам хабару гузоришҳои иғвогароёна нашр мекунанд.
Дар ҷаҳони муосир пайдо шудани ҳар гуна равияҳои ба мардумони олам бегона боиси халалдор кардани ҳаёти осоиштаву бонизоми кишварҳои дунявию ҳуқуқбунёд ба ҳисоб меравад. Бояд тазаккур дод, ки ин гуна ҳизбу ҳаракатҳо, ба таври ғайриқонунӣ дар Тоҷикистон низ мавҷуд хастанд, ки боиси нооромии вазъ шуда, махсусан ҷавононро ба доми худ мекашанд.
Дар мулоқот бо намояндагони ҷомеаи кишвар ба муносибати фарорасии моҳи шарифи Рамазон, 12 майи соли равон, Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба масоили донишандўзӣ ва дар рўҳияи худогоҳиву хештаншиносӣ тарбия намудани наврасону ҷавонон дахл карда, иброз доштанд, ки «Мо бояд тамоми кўшишу имкониятҳоямонро ба он равона созем, ки фарзандонамон дар рўҳияи ватандўстиву худшиносӣ, омўхтани илму донишҳои муосир ва касбу ҳунарҳои замонавӣ ба камол расанд».
Дар раванди таҳкими Истиқлолияти давлатӣ омӯзиши асосҳои илмӣ, тарҳрезии стратегияҳои миёнамуҳлат ва дарозмуддати ба заминаҳои илмӣ асосёфта аҳамияти муҳим дошта, аз олимони ҷомеашинос масъулияти баландро дар самти таҳқиқи рӯйдоду зуҳуроти баамаломада ва пешгӯишаванда тақозо менамояд.
Дар назди сафоратхонаи Эрон ҷамъ шудани шаҳрвандон, ки нуқтаи назари хешро нисбати сиёсати имрӯзаи давлати мазкур ва собиқ ҲНИТ баён намуданд, амри табиист. Мардуми мо, алалхусус ҷавонон намехоҳанд, ки замину замонашон боз ноором шавад, ҷанги бародаркуш, ки ҳазорҳо ҷони бегуноҳро аз байн бурда буд, миллионҳоро саргардону хонавайрон карда буд, боз аз нав ба сарашон ояд.
