Ахиран шоҳид мешавем, ки баъзан шахсияту гурӯҳҳои алоҳидае бо истифода аз шабакаи интернет ба туҳмату дасисакорӣ даст мезананд. Аз ҷумла, пайравони ташкилоти экстемистию террористии ҳизби наҳзат гӯё ҳар як пешрафти давлату миллат мисли хоре дар чашмашон мехалад, ки ҳамеша туҳмату буҳтонро самти муҳими фаъолиятҳои идеологии худ қарор додаанд.
Бисту якумин солгарди ҷашни Ваҳдати миллӣ имсол дар Конибодоми бостонӣ бо иштирок ва суханронии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баргузор гардид. Зимни суханронӣ Пешвои миллат ба таври хеле муассир арзишҳои ваҳдатро барои мардуми шарифи Тоҷикистон ва рушду тараққии минбаъдаи мамлакат бозгӯ намуда, аҳаммияти бунёдии онро бо мисолҳои рӯшан зикр намуданд.
Ҷаноби Олӣ зимни баромади худ дар шаҳри Конибодом таъкид намуданд, ки «мо ҳеҷ вақт бо Ҳизби Наҳзат ягон ҳуҷҷат имзо накардаем, ин нуктаи муҳимро тамоми мардум донанд». Ҳамин баромади Ҷаноби Олиро баъзе ашхоси ғаразнок ба таъвилу тафсил дароварда, мехоҳанд, ки боз дар мағзу андешаи мардум шакку тардид эҷод кунанд. Дуруст аст, ки созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ байни Ҳукумати феълии кишвар ва ИНОТ буд ва ин ҷо ҲНИТ аслан нақше надорад.
Дар ниҳоят, бояд қайд шавад, ки як аломати хосси пайравии мазҳаби шиъа, дар ангушти дуюми дасти чап андохтани ангуштарин бо нигини сангии калон аст. Нигини ин ангуштари шиъӣ аз санги сиёҳ ва тираранг мебошад. Агар суратҳо ва наворҳои аксари роҳбарони ТТЭ ҲНИ-ро бинед, онҳо ин рамзи шиъаро риоят мекунанд. Дар ангушти Эшони Қиёмиддин, Шамсиддин Саидов, Саъдиддини Рустам, Саидиброҳим Назар, Зубайдуллои Розиқ ҳатто дуто ё сетои ин хел ангуштаринҳои нигиндорро мебинед.
Омилҳо ва ангезаҳои гароиши ҷавононро ба ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ муҳаққиқону таҳлилгарони масоили динӣ-сиёсӣ шарҳ медиҳанд, ки интернет, муҳоҷирати меҳнатӣ, камбизоатӣ, камдонишӣ, надоштани ҳувияти миллӣ, шабакаҳои телевизионии моҳвораӣ ва ғайра мебошанд.
Мақолаи Сайид Қиёмуддини Ғозӣ «Паёми Бобои Эшон ба муносибати Ошӯро»-ро ҳанӯз соли 2012 баъди интишор шуданаш тавассути сайтҳои интернетӣ хонда будам. Дар мақолаи мазкури хеш Сайид Қиёмуддини Ғозӣ асосан масъалаи таҷлили Ошӯроро аз дидгоҳи аҳли ташайюъ мавриди баррасӣ қарор дода, пайдоиш, моҳият ва таърихи Ошӯроро таҳқиқ ва пешкаши хонанда намудааст.
Барои манфиатҳои ғаразноки шахсиашон ҳамаро фурӯхтаанд, ҳатто дину мазҳаб ва худро ҳам фурӯхтаанд! Мазҳаби шиаро қабул карда, дар Тоҷикистони соҳибистиқлоли азизи мо,ки аксари мутлақаш пайрави аҳли суннат ва ҷамоат мебошанд, ва дар мазҳабӣ ИМОМИ АЪЗАМ (Р) ҳастанд, мехостанд шиагароиро ривоҷ дода, мардумро ба шиагӣ кашанд. Бо дасти ҳизбҳо ва хоҷаҳои хориҷиашон.
