Дар замонни кунунӣ, ки дилхоҳ ҷомеа зери таъсири раванди ҷаҳонишавӣ дар баробари пешрафту инкишон ҳар лаҳзе метавонад аз хатару таҳдидоте таъсирпазир бошад, зиракиву огоҳии сиёсӣ аз муҳимтарин амалҳоест, ки аз дилхоҳ шахс, махсусан ҷавонон беш аз ҳар чизи дигар тақозо мешавад. Зеро дар ҳолати аз даст додани зиракӣ, аз ҷумла зиракиию бедории сиёсӣ дар ҳамин раванди пурталотум имкон ҳаст, ки шахс ба зудӣ ба бозичаи дасти чанд гурӯҳ ё ашхоси манфиатҷӯ бадал гардад.

Чи тавре ки дар боло зикр кардем, ТЭТ Наҳзати исломӣ дар замони иттиҳоди шӯравӣ аз ҷониби иддае аз исломгароёну мутаассибон монанди Мулло Абдуллои Нурӣ, Ҳимматзода, Мулло Абдуғаффор, Давлати Усмон, Қиёмиддини Ғозӣ ва дигарон барои барпо кардани давлати исломӣ таъсис ёфтааст ва то кунун ташкилоти террористии мазкур чор марҳиларо аз сар гузаронидааст.

Раиси Шӯрои уламои Маркази исломии Ҷумҳурии Тоҷикистон Саидмукаррам Абдуқодирзода зимни суханронӣ оид ба пайдоиши ташкилоти террористӣ-экстремистии ҳизби наҳзат дар ҳудуди Ҷумҳурии Тоҷикистон нақл карда, зикр намуд, ки тамоми рӯҳониёни машҳури тоҷик ҳамон солҳо таъсиси ҳизби наҳзати исломиро қабул надоштанд, онро дастгоҳ ва манбаи идеологияи аҳли ташайюъ дониста, фаъолияташро зараровар, ғайри қобили қабул ва муқобил ба суботу оромии мамлакат ҳисобида буданд.

Ӯ низ аз ҷумлаи ҷавононе буда, ки дар доми фиреби маккорони ТЭТ ҲНИ афтода, дар ғарибӣ дур аз Ватан зиндагӣ мекард. Агар барои чунин ҷавонони фиребхӯрда имкон мебуд, ки сухани охирини худро бигӯянд, ҳатман ба хатои худ иқрор шуда мегуфтанд, ки ҷасади моро ба Ватан баред. Зеро қадри ин неъмати бебаҳоро онҳое, ки аз Ватан дур мондаанд, хубтар медонанд.

Мусоҳибаи хизматгори наҳзатиҳо Алим Шерзамонов бо хабарнигори сомонаи ифротии «Тасним» дар робита бо масъалаи Бадахшон маротибаи дигар собит месозад, ки гурўҳҳои манфиатхоҳи берунӣ бо ҳар роҳу васила мехоҳанд вазъи Тоҷикистон, бахусус Бадахшон ноҷур гардад ва нақшаҳои ғаразноки онҳо тадриҷан пиёда шаванд. Бо ин ҳадаф Алим Шерзамонов, як тан аз ҳавохоҳони нооромиҳо дар Тоҷикистон ба истилоҳ, суҳбати ихтисосӣ анҷом додааст. Дар ин замина, чанд мулоҳизаи худро манзур месозам.

Агар солҳои пешинро бо имрӯз муқоиса намоем, мебинем, ки дар Бадахшон чӣ заҳмату меҳнати зиёде ба сомон расонида шудааст, чӣ қадар биноҳои наву замонавӣ қомат афрохтаанд. Биёед ба қадри ин заҳмату талошҳои Пешвои миллатамон бирасем. Зеро Тоҷикистон хонаи ҳар кадоми мову шумост, ҳифзу ҳимоя, ободию дӯстдориаш ҳам қарз асту ҳам фарз. Аз кулли диндорон, халифаҳои бадахшӣ, бахусус, аҳли зиё даъват менамоям, ки баҳри амну субот дар Бадахшон саҳми арзандаи худро гузоранд.

аъзе аз ин гуна ҷавонони фиребхӯрда дар хориҷи кишвар, дур аз Ватан, дур аз волидайн ва хешу ақрабо ба чӣ ҳасратҳое зиндагӣ доранд, ки ҳатто баъди маргашон низ ҷасади онҳо аз хоки поки Ватан маҳрум мегардад. Вафоти Муҳаммадсаид Шехови 46 солае, ки гуфта мешавад аз наздикони Абдуллои Нурӣ будааст гувоҳи ин гуфтаҳост. Номбурда дар шаҳри Дортмунди Германия фавтида, ҳамонҷо дур аз Ватан ба хок супурда шуд.