Акнун баҳри амалӣ намудани нақшаҳои нопоки хеш ин қабил афроди ҷинояткор барномаҳои гуногуни иғвогаронаро таҳия намуда, хостори ҷалби бештари ҷавонон ва мардуми осоишта ба сафҳои хеш мебошанд.

Паёми имсолаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳақиқат аз нигоҳи банду баст ва сохтори мантиқии худ дорои зарфияти барозандаи иҷтимоию иқтисодӣ буд, ки аз оғози воқеӣ ва амалии марҳилаи рушди устувори кишвари мо муждаҳои фараҳбахш медод.

Масъалаи қудрати Худо ва татбиқи аҳкоми он дар замин яке аз қисматҳои муҳими таълимот ва фалсафаи дин ва ҷузъи ҷудонашавандаи таълимоту ҷаҳонбинии динӣ мебошад. Махсусан дар таълимоти динҳои монотеистӣ (тавҳидӣ, яккахудоӣ) доираи ҳокимият ва қудрати Худо ҳеҷ гуна маҳдудият надошта, он фарохтар ва ба як қудрати нисбӣ маҳдуд набуда, тамоми мавҷудоти ҷаҳонро фаро мегирад.

Имрӯзҳо дар ҷомеаи мо забони муоширати бархе аз ҷавонону наврасон, махсусан занону духтарони тоҷик моро ба ташвиш овардаву ин раванд масъулияти ниҳодҳои дахлдорро бештар мекунад.

Ҷиҳати фош намудани амалҳои душманонаи ташкилоти террористии наҳзат 5 феврали соли 2019 бо ташаббуси Пажӯҳишгоҳи тадқиқоти стратегии Ҷумҳурии Туркия Симпозиуми байналмилалии «Муқовимат бар зидди созмони террористии наҳзат» баргузор мегардад.

Ононе, ки босмачипарастӣ мекунанд, мардуми содаеро, ки аз ҳақиқат камтар хабар доранд, ба фиреби ҳимояи ислом ҳамчун “муҷоҳид” ба сари халқҳои мусулмони Ироқ, Либия, Сурия, ҳатто қисматеро ба Афғонистон равона карданд ва ин мулкҳои оромро ба қӯрхонаи оташи ҷанг гирифтор карданд ва боз чӣ мехоста бошанд? 

Вақте хавориҷ иттилоъ ёфтанд, ки Имом Абӯҳанифа ҳеҷ касе аз аҳли қибларо ба сабаби муртакиби гуноҳ кофир намедонад, намояндаҳои худро ҷиҳати мунозара бо ӯ фиристоданд. Намоянда ба имом гуфт: Ду ҷаноза дами дарвозаи масҷид аст, яке марде аст, ки хеле шароб нӯшида ва бар асари он мурдааст, дигаре зане аст, ки зино карда ва ҳангоме, ки эҳсоси ҳомилагӣ намуда худкушӣ намудааст.